Skocz do zawartości

Ranking

Popularna zawartość

Treść z najwyższą reputacją w 2019.03.10 w Strony Wiki

  1. Ranger Battalion, 1942-1945r. Struktury przedstawione poniżej oparte są na oficjalnych T/O&E z lat 1942-1944. Należy pamiętać że z powodu niedoborów kadrowych, strat czy ogólnego chaosu nie miały one stuprocentowego przełożenia na rzeczywistą organizację aktywnych w tym czasie jednostek zarówno pod względem stanu osobowego jak i sprzętu. Więcej o tym w dziale "Wyposażenie". 1. Wprowadzenie Zachęcone rezultatami działań brytyjskich komandosów dowództwo sił zbrojnych USA postanowiło na początku 1942r. sformować ich własny odpowiednik. Uznając, że nazwa Commando prawowicie należy się na wyłączność brytyjczykom zdecydowano się na mającą głębokie korzenie w historii amerykańskiej wojskowości Ranger. Działając w ścisłej współpracy z brytyjskim rządem i opierając się wyłącznie na ochotnikach poddanych ścisłej selekcji (wybierano m.in. kandydatów zaznajomionych ze wspinaczką, żeglugą, strzelectwem czy obsługą radiostacji) utworzono 1st Ranger Battalion pod dowództwem Maj. Williama Orlando Darby'ego, który stanowił trzon późniejszego tzw. Ranger Force (określenie używane w stosunku do całości Ranger Battalions). Ochotnicy pochodzili z jednostek stacjonujących na terenie Wielkiej Brytanii, w szczególności 34th Infantry Division. Po dwóch tygodniach szkolenia zasadniczego w Carrickfergus 1st Ranger Battalion został przeniesiony do Achnacarry gdzie od 1. Czerwca do 21 Września szkolił się pod okiem brytyjskich komandosów. Ćwiczonenia odbywały się w większości z ostrą amunicją i zdarzały się pojedyncze przypadki poważnych urazów a nawet zgonów. W trakcie szkolenia, 19. Sierpnia 1942r. 6 oficerów i 44 żołnierzy 1st Ranger Battalion wzięło udział w Rajdzie na Dieppe razem z brytyjskimi komandosami. Doświadczenia wyniesione z rajdu okazały się kluczowe dla procesu formowania się kadry oficerskiej i podoficerskiej Ranger Force. Żołnierze z 1st Ranger Battalion pozują do zdjęcia w miejscowości Gafsa (09.02.1943r. Tunezja) W listopadzie 1942r. 1st Ranger Battalion został wysłany do Afryki Północnej jako część operacji Torch. Uczestniczył w walkach w Algierii i Tunezji. W międzyczasie powstały 3rd- oraz 4th Ranger Battalion. W Czerwcu 1943r. 1st-, 3rd- i 4th Ranger Battalion były częścia sił lądujących na Sycylii w ramach operacji Husky a następnie brały aktywny udział w walkach na Sycylii i we Włoszech. LtCol. Darby cieszył się bardzo dużą popularnością wśród żołnierzy i sprawował nieformalne dowództwo nad tzw. Darby's Ranger Force (1st-, 3rd- oraz 4th Ranger Battalion uczestniczącymi w kampanii włoskiej). Po wielu sukcesach na Sycylii i w południowych Włoszech szczęście odwróciło się od Darby's Ranger Force podczas walk o miasto Cisterna w okolicach Anzio gdy 1st- i 3rd Ranger Battalion dostały się w okrążenie i zostały rozbite. 4th Ranger Battalion próbował przez całą dobę przebić się do sojuszników i otworzyć im drogę odwrotu - bezskutecznie. Z 767 żołnierzy znajdujących się w okrążeniu tylko 6 udało się wydostać i połączyć z 4th Ranger Battalion. Pozostali zginęli lub zostali pojmani. Warto dodać, że kilkudziesięciu Rangerów podjęło próby ucieczki - zarówno udane jak i nieudane. Ostatecznie do Rzymu dotarło trochę poniżej 700 jeńców, których przemaszerowano ulicami miasta nieopodal koloseum w celach propagandowych. 4th Ranger Battalion przyłączono do 504th Parachute Infantry Regiment a następnie do 1st Special Service Force. Żołnierze z 1st Ranger Battalion obserwują okolice miejscowości Arzew (08.11.1942r. Algieria) W tym samym czasie utworzono z myślą o inwazji na Francję dwa kolejne bataliony: 2nd Ranger Battalion oraz 5th Ranger Battalion. 6 Czerwca 1944r. podczas lądowania aliantów w Normandii żołnierze trzech kompanii 2nd Ranger Battalion: D, E, F zdobyli przy pomocy sprzętu wspinaczkowego silnie ufortyfikowane pozycje na klifie Pointe du Hoc i utrzymali okoliczny teren do czasu przybycia jednostek sojuszniczych podczas gdy 5th Ranger Battalion i reszta 2nd Ranger Battalion wylądowały z 29th Infantry Division na plaży Omaha (Dog White, Red i Green). Żołnierzom z Dog Red udało się przebić przez niemiecką linię obrony i wspomóc walki przy Pointe du Hoc. Według relacji świadków zastępca dowódcy 29th Infantry Division Brig Gen. Norman Cota podczas lądowania w sektorze Dog White zaczepił dowodzącego 5th Ranger Battalion Mjr. Maxa Schneidera i zapytał go, do jakiej jednoski należy. Gdy usłyszał, że jest dowódcą 5th Ranger Battalion rzucił tylko: "Well, goddamnit, if you're Rangers, lead the way!". Wyrażenie, które na zawsze zapisało się do historii jako motto Rangers. Po wielu godzinach walk amerykanom udało się wywalczyć i utrzymać teren pomimo zaciekłego oporu przeciwnika. Straty wyniosły odpowiednio 77 zabitych i 152 rannych w 2nd Ranger Battalion oraz 23 zabitych i 89 rannych w 5th Ranger Battalion. Oba bataliony brały udział w późniejszych walkach we Francji, Ardenach i Niemczech. Bitwa o Pointe Du Hoc - wizja artystyczna autora Ostatnią z punktu widzenia chronologii jednostką Ranger Force był 6th Ranger Battalion biorący udział w walkach na Pacyfiku. Utworzona 26 Września 1944r. na bazie 98th Field Artillery Battalion jednostka pod koniec Października 1944r. wzięła udział w Inwazji na Filipiny. Najbardziej znanym osiągnięciem 6th Ranger Battalion jest zakończony powodzeniem rajd na obóz dla jeńców w Cabanatuan który odbył się 30. Stycznia 1945r. Wspólnie z filipińskimi partyzantami Rangersi odbili 512 przetrzymywanych jeńców oraz cywili zabijając około 200 japońskich żołnierzy tracąc przy tym jedynie dwóch żołnierzy. Batalion aktywnie działał w rejonie Filipin przeprowadzając rajdy na wrogie pozycje aż do końca wojny 6. Sierpnia 1945r. Warto w tym miejscu wspomnieć również o często pomijanym z racji swojej krótkiej działalności 29th Ranger Battalion. Utworzono go w Lutym 1943r. z ochotników należących do 29th Infantry Division, którzy zostali przeszkoleni przez brytyjskich komandosów w Achnacarry. Pierwotnie nazywany przez instruktorów jako 2nd Ranger Battalion, jednak w Stanach Zjednoczonych zaczynała już szkolenie jednostka o tej nazwie więc ostatecznie użyto numeru ich macierzystej dywizji. Według oryginalnego zamysłu mieli za zadanie przeprowadzać rajdy na teren okupowanej Francji, jednak ostatecznie żaden się nie odbył. Jednostkę rozwiązano w Listopadzie 1943r. Część żołnierzy wróciła do 29th Infantry Division a część wcielono do nowopowstałych 2nd- i 5th Ranger Battalion. Rangerzy z 6th Ranger Battalion po rajdzie na Cabanatuan (01.02.1945r. Filipiny) 2. "Rangers Lead the Way!" - udział Ranger Battalions w operacjach II WŚ 1st Ranger Battalion (19.06.1942-15.08.1944) - Rajd na Dieppe, Afryka Północna, Sycylia, Włochy kontynentalne 2nd Ranger Battalion (01.04.1943-23.10.1945) - Normandia, Bretania, Wschodnia Francja, Belgia, Luksemburg, Niemcy 3rd Ranger Battalion (25.05.1943-15.08.1944) - Afryka Północna, Sycylia, Włochy kontynentalne 4th Ranger Battalion (08.06.1943-24.10-1944) - Afryka Północna, Sycylia, Włochy kontynentalne 5th Ranger Battalion (21.07.1943-22.10.1945) - Normandia, Bretania, Wschodnia Francja, Belgia, Luksemburg, Niemcy 6th Ranger Battalion (26.09.1944-30.12.1945) - Filipiny (m.in. Luzon, Cabanatuan, Aparri) Oddziały US Rangers zostały stworzone na wzór brytyjskich komandosów i pierwotnie doktryna ich użycia pokrywała się prawie całkowicie z brytyjską: małe, doskonale wyszkolone oddziały będące w stanie przeprowadzać precyzyjne ataki korzystając z przewagi zaskoczenia: zarówno w formie rajdów jak i celem zdobycia i utrzymania terenu. Doskonałym przykładem tego typu działań jest lądowanie w Arzew czy rajd na Cabanatuan. Wraz z upływem czasu zaczęto jednak używać ich jako oddziałów szturmowych, często współpracując z kawalerią lub jednostkami pancernymi (np. zajęcie wzgóra 400 w Lesie Hürtgen czy w czasie walk pod Cisterną). 3. Symbole i oznaczenia Po rajdzie na Dieppe w 1942r. wielu żołnierzy amerykańskich stacjonujących w Wielkiej Brytanii próbowało na przepustce podszywać się pod Rangerów chcąc zapewnić sobie tym uwagę płci pięknej oraz zaimponować spotkanym ludziom. Często kończyło się to bójkami, kiedy akurat spotkali prawdziwych Rangerów. Dowództwo stacjonującego w Archnacarry 1st Ranger Battalion ogłosiło z tego powodu w jednostce konkurs na projekt specjalnego oznaczenia batalionu. Wygrał go 1Sg. Anthony Rada, którego projekt przedstawiał Niebieski zwój z czerwonym obszyciem, na którym widniał biały napis "1st Ranger Bn". Z powodu ograniczonego dostępu do niebieskiego barwnika kolor ten zastąpiono czernią. Pomimo tego, że nie był to oficjalny symbol był on bardzo popularny wśród członków Darby's Ranger Force: 1st-, 3rd- i 4th Ranger Battalion. W 1943r. US Army wydało oficjalne oznaczenie dla całego Ranger Force przedstawiające niebieski romb z żółtym napisem "RANGER" i żółtym obszyciem. W praktyce było noszone jedynie przez Rangerów z 2nd- i 5th Ranger Battalion oraz, w ograniczonej ilości: 6th Ranger Battalion, jednak wielu żołnierzy decydowało się na nieregulaminowe "Rada Scrolls". 4. Struktury Legenda: ***** Ranger Infantry Battalion (na podstawie T/O&E 7-85) Ranger HQ Company (na podstawie T/O&E 7-86) Ranger Company (na podstawie T/O&E 7-87) Ranger Platoon (na podstawie T/O&E 7-87) Oznaczenia: Bataliony otrzymywały unikatowy w skali całego Ranger Force numer (1-6). Kompanie (z wyjątkiem HQ) oznaczano literami a plutony oraz sekcje numerami. Przykładowo można było być przypisanym do 1st Section, 2nd Platoon, Dog Company, 3rd Ranger Battalion. 5. Rozpiski Uwaga! Kolorem niebieskim zaznaczone stanowiska/sprzęt dodane w pierwszym kwartale 1944r. Odnoszą się one do 2nd-, 5th- oraz 6th Ranger Battalion od czasu Operation Neptune. Ranger Infantry Battalion HQ Battalion Medical Detachment Ranger Staff Platoon Ranger Communication Platoon Ranger Rifle Company HQ Ranger Rifle Platoon Ranger Infantry Battalion (uwaga-długi spoiler!) 7. Wyposażenie Umundurowanie: Mundury polowe: M41 Jacket + M1937 Uniform Kurtka w kolorze OD#2 standardowa dla US Army. Używana przez wszystkie bataliony razem z koszulą i spodniami M1937. Mundur zaczął wychodzić z ogólnego użycia pod koniec 1944r. na rzecz M1943. M1943 Uniform Kurtka, koszula i spodnie w kolorach OD#3, OD#7 i OD#9. Wydawanie munduru dla piechoty zaczęto w okolicach października 1944r. jednak z powodu braków zaopatrzeniowych dokładny czas dostarczenia go do jednostek frontowych wahał się w przedziale miedzy Październikiem 1944r. a Majem 1945r. Herringbone Twill Fatigues (HBT) Kolor OD#7. Zaadaptowane przez żołnierzy 6th Ranger Battalion walczącego na Pacyfiku. Z uwagi na gorący, wilgotny klimat mundury M1937 nie nadawały się do codziennego użytku. W większości wzięte z zapasów USMC. Od jesieni 1944r. wypierane przez M1943. Tanker Jacket (Jacket, Combat, Winter) Charakterystyczna kurtka w kolorze OD#3. Oryginalnie przeznaczona dla załóg pojazdów opancerzonych oraz dla piechoty w zimie była chętnie wybierana przez Rangersów z uwagi na dobrą izolację termiczną jaką zapewniała. Warto dodać, że nie była rozpowszechniona tak bardzo jak jest to przedstawione w filmach - zdecydowanie przeważały M41 i M1943. Buty: Type II Service Shoe + M1938 Combat Leggings Skórzane buty do kostki z grubą gumową podeszwą i płóciennymi opinaczami. Opinacze zapobiegały dostawaniu się wody, kamieni i piasku do środka butów oraz stabilizowały buty w kostce, jednak ich zakładanie było bardzo czasochłonne i nie cieszyły się szczególnym uznaniem. M-1943 Type III Service Shoe Charakterystyczne buty z podwójnym zapięciem na kostce wprowadzone razem z mundurem M1943. Z radością zmiana po sięgających do kostki Type III Service Shoe (m.in. ponieważ oznaczało to koniec używania płóciennych opinaczy). Kamizelki, ładownice i pasy amunicyjne: Assault Vest Wydane w ograniczonej ilości żołnierzom 1st-, 4th- oraz 29th Infantry Division jak i 2nd- i 5th Ranger Battalion przed lądowaniem w Normandii. Produkowane w kolorach OD#3 i OD#7. Posiadały dwie duże kieszenie na biodrach i dwie małe na piersi. Używający ich żołnierze skarżyli się na to, że są niepraktyczne i zbyt dobrze izolują ciepło, więc większość z nich została porzucona ("zgubiona") niedługo po lądowaniu (najpóźniejsze zdjęcia na jakich możemy zobaczyć je noszone przez żołnierzy pochodzą z połowy Lipca 1944r.). M7 Gas Mask Bag Gumowy, wodoodporny pokrowiec na maskę gazową M5 noszony z przodu na klatce piersiowej podczas lądowania w Normandii. Ostatecznie przypuszczenia aliantów się nie sprawdziły i 6. Czerwca Niemcy nie użyli gazu bojowego, ale pokrowce i tak uratowały wiele żyć w niespodziewany sposób: zgromadzone w nich powietrze pomagało utrzymać się przy powierzchni żołnierzom, którzy wpadli do głębokiej wody. M1923 Cartridge Belt Podstawowy pas amunicyjny zawierający 10 ładownic, każda mieszcząca 8-nabojowy klips do Garanda lub dwa 5-nabojowe klipsy do Springfielda lub 15-nabojowy magazynek do M1 Carbine. Kolor OD#3. M1936 Pistol Belt Pas oporządzeniowy zaprojektowany z myślą o oficerach, załogach pojazdów oraz żołnierzach pełniących specjalne funkcje, np. inżynierów. Kolor OD#3. M1937 BAR Belt Pas oporządzeniowy zaprojektowany z myślą o żołnierzach wyposażonych w M1918 BAR zawierający 6 ładownic, każda mieszcząca dwa 20-nabojowe magazynki. Kolor OD#3. M1936 Suspenders (w 1944r. zastąpione przez M-1943 Suspenders) Szelki przystosowane do łączenia z pasami M1923 i M1936. Kolor OD#3. M1 Thompson Magazine Pouch Ładownica przeznaczona dla żołnierzy wyposażonych w M1 Thompson podzielona na przegródki. Mieściła pięć 20-nabojowych magazynków pudełkowych. Można było zaczepić ją na szelkach M1936 lub pasie. Kolor OD#3. M1 Garand Bandolier Bandolier mieszczący 6 ładownic, każda mieszcząca 8-nabojowy klips do Garanda, dwa 5-nabojowe klipsy do Springfielda lub 15-nabojowy magazynek do M1 Carbine. Kolor OD#3. M1924 Carlisle Pouch Kieszeń na zestaw opatrunkowy. Doczepiana do pasa lub szelek M1936. Kolor OD#3. M1910 Canteen Cover Pokrowiec na manierkę doczepiany do pasa oporządzeniowego. Czasami opróżniano go i noszono w nim dodatkowe granaty, amunicję lub małe przedmioty. Kolor OD#3. Plecaki: M1928 Haversack Pomimo bardzo dużej dostępności nie cieszył się dobrą opinią wśród żołnierzy z uwagi na małą pojemność oraz skomplikowany sposób mocowania. Produkowany w kolorze OD#3. Hełmy: M1917A1 (Kelly) Helmet Używany przez 1st Ranger Battalion podczas szkolenia w Szkocji oraz (w ograniczonej ilości) podczas rajdu na Dieppe. Wymieniony na rzecz M1 Helmet przed Operation Torch. M1 Helmet Używany aż do końca wojny przez wszystkie bataliony. Podczas walk w Europie 2nd- i 5th Ranger Battalion używały specjalnych oznaczeń na hełmach (odpowiednio czarna dwójka lub piątka na tle pomarańczowego rombu umieszczana z tyłu hełmu). Oznaczenie używane w połączeniu z pionowym (oficer) lub poziomym (podoficer) paskiem. Uzbrojenie: Chociaż w T/O&E do Stycznia 1944r. znajdowały się karabiny przeciwpancerne Boys i Rangerzy byli przeszkoleni w ich użyciu użyto ich w walce tylko raz, podczas rajdu na Dieppe. Zdarzało się, że podczas niektórych rajdów medycy nie nosili oznaczeń i byli uzbrojeni. Pomimo oficjalnego zastąpienia 20 luźnych M1 Thompson na wyposażeniu sekcji zaopatrzeniowej na rzecz 20 M1 Carbine nie zniknęły one z faktycznych składów broni i nadal były używane, najczęsciej wydane zamiast M1 Garand w sekcjach szturmowych. Karabiny/karabinki: M1 Garand Kaliber: .30-06 Springfield Waga (załadowany): 5,3 kg Magazynek: wewnętrzny, 8 nab. Prędkość wylotowa: 853 m/s Zasięg skuteczny: 457 m M1 Carbine Kaliber: .30 Carbine Waga (załadowany): 3,08 kg Magazynek: stały, 15 nab. Prędkość wylotowa: 607 m/s Zasięg skuteczny: 270 m Karabiny wyborowe: M1903A4 Springfield + M84 Scope Kaliber: .30-06 Springfield Waga (załadowany): 4,25 kg Magazynek: wewnętrzny, 5 nab. Prędkość wylotowa: 806 m/s Zasięg skuteczny: 550m Pistolety Maszynowe: M1A1 Thompson Kaliber: .45 ACP Waga (załadowany): 4,7 kg Magazynek: pudełkowy, 20/30 nab. Szybkostrzelność: 700 strz./min Prędkość wylotowa: 285 m/s Zasięg skuteczny: 200 m Pistolety: M1911A1 Colt Kaliber: .45 ACP Waga (załadowany): 1,36 kg Magazynek: pudełkowy, 7 nab. Prędkość wylotowa: 253 m/s Zasięg skuteczny: 25 m Karabiny Maszynowe: M1918 Browning Automatic Rifle Kaliber: .30-06 Springfield Waga (załadowany): 9,5 kg Magazynek: pudełkowy, 20 nab. Szybkostrzelność: 550 strz./min Prędkość wylotowa: 850 m/s Zasięg skuteczny: 600 m M1919A4 .30 Browning Machine Gun Kaliber: .30-06 Springfield Waga (bez trójnogu): 14 kg Taśma: 100/250 nab. Szybkostrzelność: 500 strz./min Prędkość wylotowa: 850 m/s Zasięg skuteczny: 822 m Moździerze: M2 60mm Mortar Kaliber: 60 mm Waga (rozłożony): 19 kg Prędkość wylotowa: 158 m/s Zasięg skuteczny: 1,8 km M1 81mm Mortar Kaliber: 81 mm Waga (rozłożony): 62 kg Prędkość wylotowa: 210 m/s Zasięg skuteczny: 3 km Wyrzutnie przeciwpancerne: M1A1 Bazooka Kaliber: 2.36" Waga (załadowana): 6 kg Prędkość wylotowa: 82 m/s Zasięg skuteczny: 229 m M9A1 Bazooka Kaliber: 2.36" Waga (załadowana): 7,2 kg Prędkość wylotowa: 82 m/s Zasięg skuteczny: 274 m 8. Źródła T/O&E 7-85 "Darby's Rangers 1942-45" Mir Bahmanyar wyd. Osprey "Rangers in World War II" Robert Black, wyd. Random House Publishing Group Strona internetowa http://www.wwiirangers.com
    1 punkt
Ten Ranking jest ustawiony na Warszawa/GMT+01:00
×
×
  • Dodaj nową pozycję...